POZNAJ NAS
„Pójdź za Mną!” – może oznaczać też: „Zostań tu, gdzie jesteś – dla Mnie”.
- naśladujemy Chrystusa, odpowiadając na Jego szczególne powołanie,
- nasza odpowiedź wyraża się przez śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa
i życie duchem apostolstwa, - dzielimy swoje życie z innymi w świecie – bez różnic i bez dystansu.
Nasze życie to synteza konsekracji i świeckości
-> oddania się Chrystusowi
-> życia w świecie
Świecki styl naszego życia to pozostawanie w swoim środowisku, podejmowanie obowiązków zawodowych, społecznych, politycznych, wychowawczych, zaangażowanie w życie Kościoła – zwłaszcza lokalnego – według indywidualnych predyspozycji, możliwości i przygotowania. Nie mieszkamy razem, ale tworzymy więzi siostrzane, które stanowią dla nas wsparcie w codzienności i pomoc w wierności powołaniu.
Konsekracja to inicjatywa Boga. Fascynacja radami ewangelicznymi ma swoje źródło w coraz głębszym poznawaniu Jezusa i pragnieniu życia według Jego postaw; relacja miłości trwa dzięki osobistym spotkaniom na modlitwie, dzięki wsłuchiwaniu się w Jego słowa, poprzez poznawanie i wypełnianie Jego woli.
Po co konsekracja?
Żeby Bóg mógł działać w moim życiu tak, jak On sam zechce. To pełna dyspozycyjność wobec planu Boga. To wyłączność w miłości wobec Boga i ze względu na tę miłość – miłość każdego człowieka.
Po co świeckość?
Żeby być blisko człowieka, ale i struktur, środowisk życia i pracy, wnosząc tam ewangeliczne wartości, wprowadzając Boży ład w rzeczywistość świata.
Duchowość
Duchowość naszą kształtuje tajemnica Przemienienia Pańskiego, której wymiar trynitarny oraz ujawniona chwała Chrystusa stanowią dla nas przedmiot nieustającej kontemplacji.
Kontemplacyjny charakter IŚPP wyraża się w szczególnej trosce o życie modlitwy, zwłaszcza chwalebnej. Modlitwa winna przenikać całe nasze życie kierowane ku Bogu w łączności z Chrystusem i z Jego zbawczym dziełem.
Z naszego Taboru (góry modlitwy) schodzimy, by świadczyć o Bogu i Jego miłości objawionej w Chrystusie, a przez naszą konsekrację współdziałać w uświęcaniu świata od wewnątrz, wprowadzając wartości ewangeliczne – zwłaszcza sprawiedliwość, miłość i pokój we wszystkie dziedziny życia. W codzienności realizujemy wymiar czynny naszego powołania.
Konsekracja
Przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa poświęcamy się Bogu, zobowiązując się do praktykowania rad ewangelicznych w świeckim życiu konsekrowanym.
Nasze śluby składane są we wspólnocie Kościoła katolickiego i mają jego aprobatę. Składamy je na ręce Odpowiedzialnej Naczelnej lub jej delegatki i wobec kapłana jako przedstawiciela Kościoła.
Śluby włączają nas do IŚPP. Wynika z nich wzajemna więź między członkinią a Instytutem obejmująca wszystkie dziedziny życia.
Praktyka rad ewangelicznych jest wyrazem stawiania przez nas na pierwszym miejscu Boga i dóbr duchowych.
Świeckość
„Pozostanie” w świecie jest odpowiedzią na specyficzne powołanie: jest decyzją bycia wewnątrz świata, a zarazem patrzenia na świat jako na rzeczywistość teologiczną, w której wymiar historii przenika się z wymiarem sacrum. Świat jest przestrzenią, w której na fundamencie podstawowej relacji z Bogiem budujemy przyjazne, odpowiedzialne relacje z każdym człowiekiem.
Świeckość przenika całą naszą duchowość i wyraża się w stylu życia. Wybór konsekracji w świeckości ma swoje źródło w przeczuciu większej owocności naśladowania Chrystusa poprzez profesję rad ewangelicznych, przeżywaną w kontekście historycznym i społecznym świata, w którym pozostajemy jako świeccy.
Formacja
Ciągle potrzebujemy formacji, bo to nie jest tak, że Bóg „kiedyś” nas powołał do życia konsekrowanego – On powołuje nas w każdym momencie życia, w ciągle zmieniających się okolicznościach, w których wciąż na nowo musimy odczytywać i wypełniać nasz charyzmat. W adhortacji Vita consecrata Jan Paweł II ujął to tak: Nikt nie może zaniechać starań o własny wzrost ludzki i religijny; nikt też nie może polegać wyłącznie na sobie i samodzielnie kierować własnym życiem. Na żadnym etapie życia nie można uznać, że osiągnęło się taką pewność i gorliwość, iż nie trzeba już się szczególnie troszczyć o zachowanie wierności; nigdy też człowiek nie osiąga takiego wieku, w którym może uznać, że zakończył się proces jego dojrzewania.
Od tego jak będziemy miały ukształtowane nasze wnętrza i sumienia, zależy nasze świadectwo, apostolstwo i także wierność powołaniu. Jest to też szczególnie ważne na drodze świeckości konsekrowanej, gdy często jesteśmy zdane na siebie i w różnych okolicznościach życia musimy umieć podejmować powierzane nam zadania.
Formacja w instytucie dzieli się na czasową – do ślubów wieczystych i stałą – po ślubach.
Trzy etapy formacji czasowej
- Okres kandydatury. trwający zazwyczaj kilka miesięcy ma na celu zapoznanie się z podstawami świeckiego życia konsekrowanego i specyfiką IŚPP.
- Formacja początkowa, trwająca zasadniczo trzy lata, obejmuje: głębsze poznawanie wymagań świeckiej konsekracji w IŚPP, połączone z praktyką życia według rad ewangelicznych, wprowadzenie w wybrane zagadnienia psychologii osobowości, uzupełnianie lub zdobywanie wiedzy religijnej, życie według przyjętych w Instytucie zobowiązań, szczegółowo ustalonych z odpowiedzialną za formację.
- Po złożeniu pierwszych ślubów rozpoczyna się formacja czasowa, która trwa przeciętnie pięć lat. Kończy się złożeniem ślubów wieczystych.
Formacja stała
Formacja członkiń nie kończy się z chwilą złożenia ślubów, lecz trwa do końca życia. Instytut stara się o dostarczenie odpowiednich pomocy i środków formacji, ale każda osobiście jest odpowiedzialna za należyte ich wykorzystywanie.
Każda chwila jest szansą naszej formacji. Formacja to nie tylko jakieś działania nadzwyczajne, choćby comiesięczne spotkania, wspólnotowe dni skupienia czy doroczne rekolekcje, ale przede wszystkim nasza codzienność.
Modlitwa
Modlitwa stanowi konieczny fundament naszego apostolskiego życia konsekrowanego w świecie. Jest ona wyrazem naszego miłowania Boga, znakiem wierności powołaniu i warunkiem wytrwania na jego drodze. Jako wspólnota żyjąca w oparciu o Tajemnicę Przemienienia Pańskiego szczególnie cenimy modlitwę kontemplacyjną. Dążymy do tego, by utrzymać stały, modlitewny kontakt z Bogiem i przez wszystko, co robimy, oddawać Jemu chwałę.
Spośród różnych form modlitwy szczególnie bliska jest nam modlitwa chwalebna. Chcemy przez nią wielbić Boga także za tych, którzy Go nie wielbią i tam, gdzie nie jest On chwalony.
Fundamentami naszego życia modlitwy są:
- Eucharystia – codzienna,
- słowo Boże – codziennie czytane i rozważane,
- modlitwa – codzienna – osobista, Liturgia godzin, różaniec…
- pokuta – codzienny rachunek sumienia i zwykle comiesięczny sakrament pojednania.
Apostolstwo
Apostolstwo rozumiemy jako postawę czynnej miłości do ludzi, wyrażającą się w trosce o ich prawdziwe dobro. Mamy świadomość że Tym, który działa, jest Bóg, dlatego też wszelkie działanie w duchu apostolstwa powinno być przeniknięte modlitwą.
IŚPP nie podejmuje własnych dzieł, ale stara się rozwijać i pogłębiać ducha apostolstwa u swoich członkiń oraz inspirować je do działania. Terenem naszego oddziaływania apostolskiego jest przede wszystkim środowisko, w którym żyjemy (rodzina, miejsce pracy, znajomi, parafia i wszelkie wspólnoty, przez które uczestniczymy w życiu Kościoła i społeczeństwa). We wszystkich okolicznościach życia staramy się czynem i słowem świadczyć o Chrystusie.
DZIAŁALNOŚĆ CZŁONKIŃ
Jako osoby świeckie angażujemy się w rozmaite obszary działania i bierzemy czynny udział w życiu społecznym, kulturalnym i politycznym, zgodnie z naszymi zainteresowaniami i możliwościami oraz potrzebami środowiska.
Istotnym polem naszego zaangażowania jest praca zawodowa. Traktujemy ją jako udział w Bożym dziele stworzenia. Jest ona dla nas służbą ludziom w miłości. Staramy się stale podnosić kwalifikacje zawodowe i wykonywać podjętą pracę odpowiedzialnie.
W miarę możliwości włączamy się także w różne dziedziny działania i apostolstwa Kościoła: w parafii, diecezji i w Kościele powszechnym
Czym się WYRÓŻNIAMY
Specyfika, którą wyróżniają się członkowie instytutów świeckich obejmuje:
styl życia, sposób świadczenia o Chrystusie i wypełniania ślubów.
Styl życia
Osoby z instytutu najczęściej mieszkają same lub w rodzinach. Podejmujemy pracę jako osoby świeckie i jesteśmy też same odpowiedzialne za jakość tej pracy. Traktujemy ją jako jeden z aspektów apostolstwa.
Sposób świadczenia o Chrystusie
Głównym celem istnienia IŚPP jest apostolstwo w świecie i niejako od strony świata. Tzn. działamy w nim jak osoby, które znają świat i chcą go przemieniać na Bożą chwałę.
Nasze śluby
Realizujemy je nieco inaczej niż ma to miejsce w przypadku zakonów, w sposób dostosowany do warunków świeckiego życia. Na przykład: ślub ubóstwa nie zobowiązuje nas do rezygnacji z posiadania, nie oddajemy własnych dóbr czy wynagrodzenia na rzecz swojej wspólnoty. Staramy się jednak zarządzać dobrami materialnymi nie jako właściciele, ale jako szafarze. Traktujemy je jako otrzymane od Pana Boga i mamy świadomość, że ze sposobu ich wykorzystania będziemy musiały Jemu zdać sprawę. Większe wydatki konsultujemy z naszymi odpowiedzialnymi. Staramy się także przychodzić z pomocą potrzebującym.
services
Go along with nature
Konsekracja
Przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa poświęcamy się Bogu zobowiązując się do praktykowania rad ewangelicznych w świeckim życiu konsekrowanym.
Zobowiązania nasze są uznawane przez Kościół. Składamy je na ręce Odpowiedzialnej Naczelnej lub jej delegatki i wobec kapłana jako przedstawiciela Kościoła.
Śluby włączają nas do IŚPP. Wynika z nich wzajemna więź między członkinią a Instytutem obejmująca wszystkie dziedziny życia. Natura tej więzi zależy od tego, czy są one złożone tylko czasowo czy wieczyście.
Praktyka rad ewangelicznych jest wyrazem stawiania przez nas na pierwszym miejscu Boga i dóbr duchowych.
Apostolstwo
Apostolstwo rozumiemy jako postawę czynnej miłości do ludzi, wyrażającą się w trosce o ich prawdziwe dobro. Mamy świadomość że Tym, który działa jest Bóg, dlatego też całe apostolstwo powinno być przeniknięte modlitwą.
IŚPP nie podejmuje określonych dzieł apostolskich, ale stara się rozwijać i pogłębiać ducha apostolskiego u swoich członkiń oraz inspirować je do działania. Terenem naszego oddziaływania apostolskiego jest przede wszystkim środowisko, w którym żyjemy (rodzina, miejsce pracy, znajomi, parafia i wszelkie wspólnoty, przez które uczestniczymy w życiu Kościoła i społeczeństwa). We wszystkich okolicznościach życia staramy się czynem i słowem świadczyć o Chrystusie.
Świeckość
Formacja
W instytucie formacja jest sprawą niezwykle ważną. Od tego jak będziemy miały ukształtowane nasze wnętrza i sumienia, zależy nasze świadectwo, apostolstwo i także wierność powołaniu. Tym bardziej, że człowiek kroczący drogą świeckości konsekrowanej jest często zdany na siebie i w różnych okolicznościach życia powinien umieć odpowiedzieć na stawiane przed nim zadania.
Formacja w instytucie dzieli się na czasową – do ślubów wieczystych i stałą – po ślubach.
Formacja czasowa przebiega w trzech etapach:
- Okres kandydatury. trwający zazwyczaj kilka miesięcy ma na celu zapoznanie się z podstawami świeckiego życia konsekrowanego i specyfiką IŚPP.
- Formacja początkowa (aspirantura), trwająca zasadniczo trzy lata, obejmuje: głębsze poznawanie wymagań świeckiej konsekracji w IŚPP, połączone z praktyką życia według rad ewangelicznych, wprowadzenie w wybrane zagadnienia psychologii osobowości, uzupełnianie lub zdobywanie wiedzy religijnej, życie według przyjętych w Instytucie zobowiązań, szczegółowo ustalonych z Odpowiedzialną za formację.
- Formacja junioratu: po złożeniu pierwszych ślubów aspirantka staje się członkiem zwyczajnym Instytutu i przechodzi do junioratu, który trwa przeciętnie pięć lat. Kończy się złożeniem ślubów wieczystych.
Formacja stała.
Formacja członków nie kończy się z chwilą złożenia ślubów, lecz trwa do końca życia. Instytut stara się o dostarczenie odpowiednich pomocy i środków formacji, ale każdy osobiście jest odpowiedzialny za należyte ich wykorzystywanie.
Modlitwa
Modlitwa stanowi konieczny fundament naszego apostolskiego życia konsekrowanego w świecie. Jest ona wyrazem naszego miłowania Boga, znakiem wierności powołaniu i warunkiem wytrwania na jego drodze. Jako wspólnota żyjąca w oparciu o Tajemnicę Przemienienia Pańskiego szczególnie cenimy modlitwę kontemplacyjną. Dążymy do tego, by utrzymać stały, modlitewny kontakt z Bogiem i przez wszystko, co robimy, oddawać Jemu chwałę.
A. Staramy się codziennie uczestniczyć w Eucharystii w jak najpełniejszy sposób.
B. Przeznaczamy codziennie przeciętnie pół godziny na modlitwę wewnętrzną.
C. W duchu łączności z całym Kościołem odmawiamy liturgiczną Modlitwę Godzin.
Spośród różnych form modlitwy szczególnie bliska jest nam modlitwa chwalebna. Chcemy przez nią wielbić Boga także za tych, którzy Go nie wielbią i tam, gdzie nie jest On chwalony.
Działalność
Jako osoby świeckie angażujemy się w rozmaite dziedziny działalności i bierzemy czynny udział w życiu społecznym, kulturalnym i politycznym, zgodnie z naszymi zainteresowaniami i możliwościami oraz potrzebami środowiska.
Istotną dziedziną naszych zaangażowań jest praca zawodowa. Traktujemy ją jako udział w Bożym dziele stworzenia. Jest ona dla nas służbą ludziom w miłości. Staramy się stale podnosić kwalifikacje zawodowe i wykonywać podjętą pracę odpowiedzialnie.
W miarę możliwości angażujemy się także w różne dziedziny działania i apostolstwa Kościoła – w parafii, diecezji i w Kościele powszechnym.
Czym się różnimy
Czym instytuty różnią się od zakonów bezhabitowych?
Członkowie instytutów różnią się od zakonów w wielu aspektach: stylem życia, celem swojego istnienia, wypełnianiem ślubów.
Styl życia: osoby z instytutu najczęściej mieszkają same lub w rodzinach (siostry bezhabitowe mieszkają w klasztorach lub we wspólnych domach). Podejmujemy pracę jako osoby świeckie i jesteśmy też same odpowiedzialne za jakość tej pracy. Traktujemy ją jako jeden z aspektów apostolstwa.
Cel istnienia i powołania: głównym celem istnienia IŚPP jest apostolstwo w świecie i niejako od strony świata. Tzn. działamy w nim jak osoby, które znają świat i chcą go przemieniać na Bożą chwałę.
Nasze śluby realizujemy nieco inaczej niż ma to miejsce w przypadku zakonów, np. ubóstwo: nie rezygnujemy z majątku, czy pensji na rzecz swojej wspólnoty IŚPP. Staramy się jednak zarządzać dobrami materialnymi nie jako właściciele, ale jako szafarze. Tzn. traktujemy te dobra jako otrzymane od Pana Boga i z ich wykorzystania będziemy musiały Jemu zdać sprawę. Większe wydatki konsultujemy z naszymi odpowiedzialnymi. Staramy się także przychodzić z pomocą potrzebującym.
